پنجاه و سه

شهریور خیلی کش اومده برام ، از تولدم به بعد که ششم بود تا امروز انگار دوماه گذشته بهم .

از شب و روز تولدم هیچی نمیگم نمیخوام باز اشکامو یادم بیاد ، فقط عید قربان به طرز عجیبی پدر کوهنورد دستشو کرد تو جیبشو سوپرایزمون کرد، بازم خداروشکر.

بی صبرانه منتظریم خونه نقلی مونو تحویل بگیریم و تا بعد از محرم و صفر جهیزیمو بچینم ، خیلی برنامه براش داریم امیدوارم بتونیم عملی کنیم .

خدایا شکرت شکرت 

پنجاه و دو

ما بالاخره به اولین آرزوی مشترکمون رسیدیم و یه چالش بزرگ رو پشت سر گذاشتیم ، ما موفق شدیم ی خونه خووب تو یه محله های خوب تهران بخرید ، غرب نشین شدیم ، خوشحالم که صبرمون جواب داد و قدرت صبرمونو خدای مهربون بهمون داد . 

به قول کوهنورد بیا و از بنده نخوایم از خودش بخوایم که بی منت بهمون بده ، و منم همین راهو پیش گرفتم .

ایشاله تا بعد از صفر هم کم کم راهی میشیم . 

لذت داشتن ، خیلی بالاتر از لذت رسیدنه ، امیدورام ب تک تک ارزوهاتون برسین و در اخر داشته باشینش .