یکی یکی لباسارو به ترتیب استفاده مهمونی و دم دستی به چوب لباسی میزنم ، حتا بعضی ها رو دو سه مرتبه جا به جا میکنم .. لباسا و مانتو هایی که باهم ست هستن ُ با هم .. بر اساس رنگ بندی .. روسری ها و شالها .. اسپرت ُ مجلسی ُ مهمونی و دم دستی .. حتا پارسال این موقع تصورشم برام عجیب ُ غریب بود که سال بعد همین موقع لباسای یک مرد درکنار لباسای من آویزون بشه .. کلا حضور یک مرد جوان تو خونمون حس بشه .. بین لباسای آویزونی لباسای آقای کوهنورد جا گرفته .. توی کمد دیواری یک طبقه مجزا داره ..بین لباسای رخت آویز حضور یک مرد حس میشه .. حتا توش آشپزخونه از خوردنیهای مورد علاقش..
آقای کوهنورد بعد از کلی کشمکش .. بالاخره روزکار شد و یک هفته ای هست تقریبا دو روز درمیون همو میبینیم .. و اون حسِ بد ِ پست قبل کم کم داره از بین میره .. و امیدورام اون یک هفته کذایی برنگرده . خیلی شرایط سخت و ظاقت فرسایی بود و من تو خودم میریختم ، فوق العاده عصبی و ناراحت .. شبا با گریه میخوابیدم ُ روزا با سر درد بیدار میشدم.
تو این یکی دو هفته سخت ، اخلاقای بدمو دید و هاج و واج مونده بود که اصلا بهت نمیاد اینقدر میتونی بداخلاقم بشی ! اخه چرا اینجوری میکنی با زندگیمون ! چرا لجبازی میکنی ! چرا انقدر بیحالی ! داری کم کم عصبیم میکنی ! چرا انقدر میخوابی !.. همه اینا جملاتی بود که تو این مدت چندین و چند بار از زبونش شنیدم ..
حق با کوهنورده .. یه مدت طولانی با انرژب پیش رفتم و حالا خسته شدم از محکم بودن .. کم آوردم .. همه کم میارن .. ولی کم آوردن من با سکوتو نشستن تو تاریکی اتاقم بدتر و بدترم میکنه .. و از اونجاییکه وقتی کوهنوردم پیشمه هیچ نوع گله و شکایتی بهش نمیکنم فکر میکنه همه چیز طبق روال پیش میره ..
حالم داره روز به روز بهتر میشه .. دارم انرژی جمع میکنم برای روزای سخت .. روزایی که همه منتظر برگذاری عروسیمون هستن ..
